Zang

Een vriend,
die zijn vriend verraadt.
Gewond ben ik, geraakt
tot in mijn ziel.

Welwillende
schijn die bedriegt.
O had ik vleugels als een duif,
ik vloog in de woestijn, ver weg.

Vertrouwen,
dat geschonden wordt.
Verbtitterd ben ik,
alles gaat tekeer in mij.

Zielsnabijheid,
die vertrapt.
Sta mij bij, ach
hoor mij schreien.

Beurtlezing – Jeremia 9,1-7

‘Wie geeft mij een nachtverblijf in de steppe,
zodat Ik mijn volk verlaat en wegga bij hen?
Ja, allen zijn zij overspelig, door en door verraderlijk.

Zij spannen hun tong als een leugenboog,
niet om hechtheid zijn zij sterk in het land,
nee, zij trekken van kwaad tot kwaad,
Mij voelen zij niet,’
melding van Wezer.

Laat ieder zich voor zijn naaste hoeden,
veilig je bij geen enkele broer,
want iedere broer besluipt met sluwheid,
iedere naaste gaat lasterend rond.

Ieder misleidt zijn naaste,
geen hechtheid in hun spreken,
leugens leren zij hun tong te spreken,
met verdraaiingen vermoeien zij zich.

‘Jouw woning staat midden in bedrog,
bedrieglijk weigeren zij Mij te voelen,’
melding van Wezer.

Daarom, dit zegt Wezer met de drommen:
‘Hier, Ik smelt ze uit en toets ze.
Wat kan Ik anders doen met de dochter van mijn volk?

Een moordende pijl is hun tong,
bedrog is het spreken van hun mond.
Zij spreken genoeglijk met hun naasten,
maar in hun binnenste leggen ze een hinderlaag.’

Stilte

Laat jouw horen,
Machtige,
mijn bidden zijn.

Psalm

Stilte

Aan Jou,
Machtige,
vertrouw ik mij toe.

Wenk

Uit ‘Spreuken van de woestijnvaders’

Een oude monnik zei:
‘In het begin kwamen wij bij elkaar
om te spreken over nuttige onderwerpen.
Wij stelden ons op in twee koren
en stegen op naar de hemel.
Nu komen wij bij elkaar
om te lasteren
en slepen elkaar mee
de afgrond in.

Uit de brieven van Antonius de woestijnvader

Kwade machten
geven ons het plan in
om grote werken uit te voeren
die we onmogelijk aankunnen.
En voor het zover is,
ontmoedigen zij ons
in het werk dat we onder handen hebben
en dat zinnig is.
In waarheid,
ik zeg u dat iedere mens
die door zijn lusten verleid wordt
en door zijn eigen gedachten ter aarde ligt,
verstrikt is door zaken die hem zijn ingeblazen,
zich daarin verheugt
en ze zelfs in zijn verstand beschouwt
als diepzinnige geheimen
en zo zijn handelwijze rechtvaardigt.

Uit ‘Vier graden van liefdesgeweld’ van Richard van Sint-Victor

Luister naar iemand
die in zijn lichaam wegteert
en in zijn hart verward is:
’Mijn hart is verward,
mijn krachten begeven het.’
Voor zulk een noodgeval
vind ik geen enkele andere remedie
dan zich tot de goddelijke barmhartigheid te wenden
en haar genade af te smeken.
Als je helemaal wegkwijnt,
dan heb je toch nog altijd je tong
en kun je je lippen nog bewegen.
Als je op eigen krachten
geen mogelijkheid meer hebt om te ontkomen,
roep dan tot Hem
voor wie alles mogelijk is.

Uit de geschriften van Aelred van Rievaulx

Een vriend
is de deelgenoot van je ziel
die je met de zijne verbindt
en verenigt.
Daarmee handel je zo,
alsof je uit twee
één wil worden.
Je vertrouwt jezelf aan die ander toe
als aan jezelf,
zonder iets voor hem te verbergen,
omdat je voor hem geen angst kent.
Niemand is verachtelijker
dan wie vriendschap schendt,
en geen groter kwelling voor de ziel
is denkbaar
dan door een vriend te worden verlaten
of aangevallen.

Uit ‘Zangen’ van Jacopone van Todi

Maan en zon,
hemel en sterren
zijn voor mij geen onbelangrijke schatten.
Boven de hemelen
bevinden deze zich
waarvan ik zing.
Nadat God,
bezitter van alles,
wat dan ook,
mijn wil in bezit heeft genomen,
hebben mijn vleugels zoveel veren gekregen,
dat er voor mij geen afstand is
tussen aarde en hemel.
Nadat mijn wil aan God gegeven is,
ben ik de bezitter
van al wat bestaat.
In minne ben ik omgevormd,
vrijgevigheid voortvloeiend uit minne.

Uit ‘Navolging van Christus’ van Thomas van Kempen

Heer,
hoezeer verlang ik
om daar te komen
waar niemand
en geen enkel schepsel
mij kan tegenhouden.
Zolang iets mij weerhoudt,
kan ik niet vrij tot Jou vliegen.
Vrij vliegen,
dat begeerde hij die zei:
‘Wie zal mij vleugels geven als van een duif,
en ik zal vliegen en rust vinden?’
Wat is vrijer
dan iemand die op aarde geen verlangens heeft?
Nodig is het
aan elk schepsel meer dan voorbij te gaan
en zichzelf volmaakt te verlaten,
in geestvervoering staande te blijven
en te zien dat Jij,
Schepper van alles,
met schepselen niets gelijkends hebt.

Uit de geschriften van Søren Kierkegaard

Tot U, o God,
richt zich onze gedachte,
U zoeken wij steeds opnieuw,
niet met de wankele stap
van een verloren zwerver,
maar met de zekere vlucht
van een duif op weg naar huis.
Laat ons vertrouwen op U
geen vluchtige gedachte zijn,
niet de inval van een ogenblik,
noch de teleurstellende geruststelling
van ons aardse hart.
Laat onze hoop op uw heerlijkheid
niet onvruchtbaar zijn.
Laat de volheid van ons hart
zich tot U verheffen
en schenk ons verhoring
als een verfrissende dauw,
als hemels manna.

Gebed

Door ontrouw geschokt
tot in het binnenste
van onze ziel
vertrouwen wij ons toe
aan Jou,
o Bron van liefde.
Bewaar ons in jouw naam.

Zang

Niet te stillen is
de pijn van het verraad,
geen vloek, geen vlucht,
niets kan deze woede koelen,
geschonden werd de vriendenband,
geen nacht en geen woestijn
kan dit verdriet verdragen,
Niets dan de herinnering
aan Jou die mij
blijft schenken aan mijzelf,

blijft schenken aan mijzelf,
mij in de mildheid van jouw
hart herinnert, Jij
die mij draagt in de woestijn,
een nacht van liefde bent,
mijn vriend, mij bindt aan jou,
mij zoekt, mij zegent,
overvloeit van goedheid,
mij opneemt in de
stilte van jouw naam.