Zang

Hoe is jouw stilte uit te houden,
terwijl de vijand luid krakeelt,
trots het hoofd geheven?

Jij houdt je doof en onbewogen
laat Jij hun heimelijk beraad
sluw jouw volk verslinden.

Jij talmt, waar zij in koelen bloede
bezig zijn jouw lieveling
uit de weg te ruimen.

Of wacht jouw stilte tot wij horen,
niet meer doof voor jouw groot leed,
niet langer kunnen talmen?

Beurtlezing – Judit 16,1-4.11.13-15

Hef een lied aan voor mijn God met pauken,
zing voor de Heer met cymbalen,
voeg voor Hem viering en lofprijzing samen,
verhoog en roep zijn naam.

Ja, God is de Heer die oorlogen verbrijzelt,
ja, uit hun legerplaats, te midden van het volk,
heeft Hij mij verlost uit de hand van mijn vervolgers.

Assur kwam uit de bergen in het noorden,
met een macht van tienduizenden kwam hij.
Hun troepen vulden de beddingen,
hun paarden bedekten de heuvels.

Hij zei mijn grenzen plat te branden,
mijn jongens met het zwaard te doden,
mijn zuigelingen tegen de grond te smijten,
mijn kinderen ten prooi te geven,
mijn meisjes buit te maken.

Toen verhieven de gebogenen hun strijdkreet
en mijn uitgeputte volk schreeuwde
en joeg hun de stuipen op het lijf.
Het verhief zijn stem
en zij sloegen op de vlucht.

Ik zing voor mijn God een nieuwe zang,
Heer, Jij bent groot en voornaam,
wonderbaarlijk krachtig en onoverwinnelijk.

Laat ieder schepsel zich met Jou verknechten,
ja, Jij sprak en het was er,
Jij zond je geest en het stond als een huis
en niemand die jouw stem weerstaat.

Bergen en wateren schudden op hun grondvesten,
rotsen smelten weg als was voor jouw gelaat,
maar wie Jou schromen
begenadig Jij.

Stilte

Laat jouw stilte,
Machtige,
inwerken op mij.

Stilte

Jij alleen,
Ontstegene,
gaat alles te boven.

Wenk

Uit ‘Leven van Mozes’ van Gregorius van Nyssa

Naar mijn mening
leert de Schrift ons
dat er een grens gesteld is
aan de opgeblazenheid van de hoogmoed:
de neergang tot onder de aarde.
Het is misschien niet zo dwaas
de hoogmoed te omschrijven
als een opgang omlaag.
Wees niet verbaasd,
wanneer men de tegenovergestelde mening toegedaan is.
De meerderheid denkt
dat het woord ‘hoogmoed’ betekent:
boven anderen verheven zijn.
Maar wanneer zij
die zich boven anderen verheven hebben
naar een plaats onder de aarde neerzinken,
zou men toch niet kunnen ontkennen
dat hoogmoed een val in de diepte is.

Uit ‘Spreuken’ van Diadochus van Fotikè

Wie uit ijver voor de godsvrucht
de toorn aanwendt
komt er op de weegschaal van de eindvergelding
beter vanaf
dan wie uit traagheid
niet in toorn ontvlamt.
De laatste is niet geschoold
in het aansturen van de menselijke gevoelens.
De eerste stormt,
gezeten op de paarden van de deugd,
strijdvaardig in op de boze geesten.
Dat is dan ook de wagen van Israël
waarover de Schrift spreekt
bij de opvaart van de goddelijke Elia.
Hij gebruikte met inzicht
zijn deugden als paarden,
toen de Geest hem wegrukte
in een stormvlaag van vuur.

Uit ‘Alleenspraak van de ziel’ van Thomas van Kempen

O,
wat zult U huiveringwekkend zijn
voor zondaars
en onverbeterlijke individuen.
Nu vinden zij hun vreugde
in kwaaddoen
en juichen zij
over slinkse streken.
Ze zeggen:
‘Dat ziet de Heer niet,
Hij zal het niet merken.’
Ze blazen zich op
met uitspraken die er niet toe doen,
alsof U niet zult komen.
Ze kijken de andere kant op
om niet op het einde te hoeven letten.
Maar U zult komen
op het uur
waarop zij het niet verwachten,
en ze zullen verstrikt raken
in de netten van hun eigen zonden.

Uit de geschriften van Søren Kierkegaard

Onder ons mensen
komt het vaak voor
dat wij in iemands tegenwoordigheid
anders spreken
dan wanneer hij niet aanwezig is,
dat wij anders over hem spreken
in zijn tegenwoordigheid
dan in zijn afwezigheid.
Maar over U, o God,
hoe zouden wij over U
als over een afwezige kunnen spreken?
Geef, God,
dat wij ingaan
tegen die geestloosheid van onze inbeelding,
dat U een afwezige zou kunnen zijn.
Geef ons,
dat wij altijd bedenken,
dat U de aanwezige bent.

Uit de geschriften van Titus Brandsma

De oorlog
is voor een zeer groot deel
toe te schrijven
aan de mentaliteit
waarmee men de welvaart van de volkeren
tracht te bevorderen,
aan het laten gelden
van het machtsbeginsel.
De gehele maatschappij
was op strijd ingesteld,
en zou men menen
dat bij zulk een constellatie
de meest brute vorm
zou kunnen worden vermeden,
als de omstandigheden daartoe prikkelen?
Het feit van de oorlog
vatte men niet op als een bewijs
dat hij niet te vermijden is,
het bewijst,
hoe waanzinnig de maatschappij was,
hoe het tijd werd tot bezinning.

Uit ‘Merkstenen’ van Dag Hammerskjöld

Het onverloste
bij een machtsmens –.
En omgekeerd:
de macht van de verloste.

Uit de geschriften van Martin Luther King

Wij zullen jullie vermogen
om leed te berokkenen,
vereffenen
door ons vermogen
om lijden te verdragen.
Wij zullen jullie fysieke kracht
tegemoet treden met zielenkracht.
Doe met ons wat je wilt,
wij zullen desondanks
van jullie blijven houden.
Gooi ons in de gevangenis,
en wij zullen jullie
desondanks liefhebben.
Bombardeer onze huizen
en bedreig onze kinderen,
en wij zullen jullie,
hoe moeilijk dat ook is,
desondanks liefhebben.
Stuur ons jullie vermomde misdadigers
die niet voor geweld terugdeinzen,
sleep ons naar buiten
en laat ons half doodgeslagen liggen,
wij zullen jullie
desondanks liefhebben.

Gebed

Vaag ze weg, o God,
in flitsen van wind en vuur
allen die ons bedreigen.
Breng ze in verwarring,
zodat ze mogen beseffen,
dat Jij een levende God bent.

Zang

Distels die verpluizen
bij de zachtste bries,
kaf dat op de wind
wordt voortgejaagd,

wouden worden door een
bosbrand weggevaagd,
bergen door het vuur
verslonden smelten,

wordt zo de misdaad opgerold,
het kwaad de dood in, vuur
verteerd in vuur, het
gebergte smelt,

wordt zo jouw naam gevoeld:
onbewogen stil,
onvermurwbaar doof,
tergend langzaam talmen?