Kees Waaijman leidt de psalm in.

1     Van David.
0     Zegen, mijn ziel, Wezer
0     en, al het mijn binnensten, zijn heilige naam.
2     Zegen, mijn ziel, Wezer
0     en vergeet niet al zijn bejegeningen.
3     Die al jouw verwringingen kwijt,
0     die al je murwheden heelt.
4     Die jouw leven uit de zijg verlost,
0     die je met gunst en tederheid kranst.
5     Die je sier met goed verzadigt,
0     jouw jeugd vernieuwt zich als een adelaar.
6     Die bewaringen maakt, Wezer,
0     en schikkingen voor alle berooiden.
7     Die Mozes zijn wegen liet voelen,
0     de zonen van Israël zijn werken.
8     Teder en genadig Wezer,
0     langzaam toornend en veel in gunst.
9     Niet durend strijdt Hij
0     en niet eeuwig behoedt Hij het.
10   Niet als onze misdaden maakt Hij het ons
0     en niet als onze verwringingen bejegent Hij ons.
11   Ja, zoals de hemel rijst over het land,
0     is sterk zijn gunst over wie Hem schromen.
12   Zo ver het opstralen is van de avondkim,
0     doet hij ver onze schendingen van ons.
13   Zoals een vader zich vertedert over zonen,
0     vertedert Wezer zich over wie Hem schromen.
14   Ja, Hij voelt onze vorm,
0     indachtig, ja stof zijn wij.
15   Een mens, als gras zijn dagen,
0     als een bloem in het veld, zo bloeit hij.
16   Ja, een tocht tijgt erover, en nergens is hij
0     en niet heemt hem blijvend zijn stand.
17   En de gunst van Wezer is van eeuwigheid
0     en tot in eeuwigheid over wie Hem schromen.
0     En zijn bewaring voor zonen van zonen,
18   voor wie zijn verbintenis bewaken
0     en zijn kommernissen gedenken om ze te maken.
19   Wezer vestigt in de hemel zijn stoel
0     en zijn koningschap heerst in het al.
20   Zegen Wezer, zijn bezigen,
0     krachtige sterken die maken zijn aanspraak
0     om te horen de stem van zijn aanspraak.
21   Zegen Wezer, al zijn drommen,
0     zijn dienaren die zijn gelieven maken.
22   Zegen Wezer, al zijn maaksels
0     in alle standen van zijn heerschappij,
0     zegen, mijn ziel, Wezer.