Zang

K1     Hoelang nog buiten jouw bereik?
K2     Hoelang nog zonder jouw gelaat?
K1     Hoelang nog wanhoop in mijn ziel?
K2     Hoelang nog treurnis in mijn hart?
K1     Hoelang nog neergedrukt, ontkend?
K2     Hoelang nog prijsgegeven aan de dood?

Al      Wees aanwezig, ziel van mijn gebeden.
0        Wees aanwezig, licht in mijn ogen.
0        Wees aanwezig, bevrijdend gelaat.
0        Wees aanwezig, o wees aanwezig.

Beurtlezing – Job 7,1-11

Moet een mens niet zwoegen op aarde,
dagen maken als een huurling,
een knecht die hunkert naar de schaduw,
een huurling die uitziet naar zijn loon?

Zo moet ik vruchteloze maanden slijten,
nachtenlang getob doorstaan.
Als ik slapen ga, zeg ik:
‘Wanneer wordt het morgen?’
Maar eindeloos rekt zich de avond
en tot de morgen moet ik woelen,
alleen maar woelen.

Mijn lijf is overdekt met wormen,
een korst van vuiligheid,
mijn huid is verschilferd en ettert.
Mijn dagen schieten sneller dan een weversspoel voorbij,
ze spoeden hopeloos ten einde.

Bedenk toch,
mijn leven is een tocht,
nooit meer zien mijn ogen het goede,
nooit meer kom ik onder ogen wie mij zien.
Zoeken mij jouw ogen, ik ben er niet.

Een wolk drijft voorbij en gaat heen,
zo daalt een mens in de woestenij,
nooit meer komt hij boven,
nooit meer keert hij terug naar huis,
zijn plaats ziet hem nooit meer.

Ik kan niet meer, ik kan niet zwijgen,
ik wil de benauwing van mijn tocht uitspreken,
ik wil de bitterheid van mijn ziel verzuchten.

Stilte

Hoelang,
Wezer,
houd Jij je ver?

Psalm

Stilte

Jij spreekt mij,
Wezer,
tegenover Jou.

Wenk

Uit ‘Alleenspraak van de ziel’ van Thomas van Kempen

Waarom, mijn Geliefde,
hebt Gij mij verlaten?
U hebt mij verlaten
en bent weggegaan,
maar U bent ook weer teruggekeerd.
Bijna was ik bezweken.
U had medelijden met mij.
U kent mijn geheimen.
Ik was bedroefd over uw vertrek,
maar ben getroost door uw terugkeer.
Maar wat voor goeds
hebt U hiermee op het oog gehad?
Wat voor plezier doet het U
zo weg te lopen
en mij te ontmoedigen?
Ik smeek U mij te onderrichten.

Uit ‘Donkere nacht’ van Jan van het Kruis

Onstuimig zijn
de angstige verlangens van de liefde,
de ziel richt zich op in de nacht.
Haar ontvlamde wil
springt overeind vol angstig verlangen,
zoals een leeuwin of berin
haar welpen zoekt
die men haar heeft ontroofd
en die zij niet vindt,
zo trekt deze gewonde ziel uit
op zoek naar haar God.
Omdat zij in het duister tast,
ervaart zij zich
als zonder Hem
en doorstaat zij doodsangsten
uit liefde tot Hem.
Dit is de ongeduldige liefde.
Wie zo bemint
kan daarin niet lang volharden
zonder te ontvangen
of te sterven.

Uit de geschriften van Jan van de Heilige Samson

Bewogenheid
is niet slechts een liefdevol gesprek met God,
wat op zich een goede bezigheid is.
Want hieruit ontspruit bewogenheid.
Bewogenheid
is een heftige en vurige liefdesopwelling
van heel het hart en van de geest.
Daardoor overstijgt de mens zichzelf
en ieder geschapen ding,
zich innig met God verenigend
in de levendigheid van zijn liefdesuiting.
Zo bereikt de mens
de eenheid met God
door de onstuimigheid van de Geest van God
en van zijn eigen inspanning,
door een plotselinge omvorming
van de mens in God.

Uit de geschriften van Søren Kierkegaard

Zich leegbidden
zoals men ook kan uithuilen.
Als je dan helemaal leeggebeden bent,
blijft er nog maar één ding over:
‘Amen’ zeggen.

Uit ‘Mijn leven’ van Theresia van Lisieux

Ik verlang niet meer naar het lijden
of naar de dood.
Het is de liefde alleen
die mij trekt.
Lange tijd heb ik naar beide verlangd:
het lijden was mijn bezit
en ik meende
de oever van de hemel te raken.
Ik geloofde
dat het bloempje in haar lente geplukt zou worden.
Maar nu is het de overgave alleen
die mij leidt.
Ik heb geen ander kompas.
Er is niets meer
waar ik met vuur om vragen kan,
behalve dan
dat de wil van God over mijn ziel
in alles volbracht moge worden.

Uit de geschriften van Elisabeth van Dijon

God is liefde
en woont in onze zielen.
Ik vertrouw je dit toe:
die intimiteit met Hem ‘van binnen’
is de zon
die mijn leven doorstraalt
en er een vooruitbeleven van de hemel
van maakt.
Dat is het
wat mij overeind houdt in het lijden.
Ik ben niet bang
voor mijn zwakheid,
want die geeft me juist vertrouwen.
Zijn sterkte is in mij.
Zijn alvermogende kracht
is bij machte
mij oneindig meer te volbrengen
dan al wat wij kunnen vragen.

Uit de geschriften van Simone Weil

Pas als wij in het diepst van ons wezen
behoefte hebben aan een stem
die iets zegt,
als wij schreeuwen om een antwoord
en als wij dat antwoord niet krijgen,
raken wij Gods zwijgen.
Gewoonlijk probeert onze verbeelding
woorden te horen
in onsamenhangende geluiden,
zoals wij soms bij wijze van spel
vormen trachten te ontwaren
in voorbijtrekkende wolken.
Maar als wij te moe zijn
en geen zin meer hebben om te spelen,
hebben wij echte woorden nodig.
Wij schreeuwen om die woorden.
Die kreet verscheurt ons binnenste.
Maar wat wij krijgen
is stilte.

Gebed

Naar Jou roepen wij.
Hoelang blijf Jij ons vergeten?
Buig je naar ons
en neem ons in bescherming.

Zang

Vz     Bij alle verlorenheid
Al     leer ons vertrouwen.
Vz     Bij alle vertwijfeling
Al     leer ons vertrouwen.
Vz     Bij alle ontreddering
Al     leer ons vertrouwen.

Al     Draag ons door de dood,
0       bevrijd ons uit de angst.
0       Omgeef ons met jouw gunst,
0       hecht ons in jouw liefde.
0       Zing ons verlangen vrij,
0       berg ons in jouw naam.