Zang

Al     Hoor dit.
Vz     Waarom zou je
0       als de dood zijn
0       voor het kwaad?
Al     Hoor dit, alle volken.
Vz     Alleen de Machtige
0       is heel je liefde waard.
Al     Hoor dit, alle volken,
0       wijzen, dwazen, armen, rijken.
Vz     Waarom door de
0       knieën gaan voor
0       roem en rijkdom?
Al     Hoor dit, alle volken,
0       wijzen, dwazen, armen, rijken,
0       alle volken, hoor dit.
Vz     Hij neemt je in zijn liefde,
0       jij zoals je bent.
Al     Hoor dit, alle volken,
0       wijzen, dwazen, armen, rijken.
Vz     Waarom zou je
0       het besterven
0       van de angst
Al     – Hoor dit, alle volken –
Vz     en niet beseffen, dat
0       je in zijn wijdte leeft?
Al     Hoor dit.

Beurtlezing – Spreuken 11,4-19

Bezit baat niet op de dag van woede,
bewaring redt uit de dood.

Bewaring recht de weg voor gaven,
de doemende valt in zijn eigen doemen.

Bewaring redt gerechtigen,
de trouweloze raakt in zijn begeerte gevangen.

Met de dood van een doemende aardeling sneeft de hoop,
het verlangen van zwelligheid sneeft.

De bewarende ontsnapt aan benauwing,
de doemende komt in zijn plaats.

De huichelaar laat zijn gezel met zijn mond verzijgen,
door voeling ontsnappen bewarenden.

Om het goed van bewarenden juicht de stad,
men joelt waar doemenden sneven.

In de zegen van oprechten verhoogt zich de stad,
de mond van doemenden haalt haar neer.

Wie zijn gezel veracht is harteloos,
een opmerkzaam mens zwijgt.

Wie lasterend rondgaat verraadt geheimen,
wie betrouwbaar van geest is verbergt een zaak.

Zonder beleid vervalt het volk,
vrijheid komt met goed beraad.

Kwaad op kwaad voor een borg van vreemden,
wie handslag schuwt is veilig.

Een genadige vrouw krijgt wichtigheid,
krachtigen krijgen rijkdom.

Een gunnend mens bejegent zijn ziel,
zijn eigen vlees kwelt wie ontwricht.

De doemende maakt bedrieglijk winst,
wie bewaring zaait oogst hechtheid.

Vaste bewaring is ten leven,
wie kwaad najaagt ten dode.

Stilte

Open onze oren,
Machtige,
in jouw wijdte.

Psalm

Stilte

Leid ons binnen,
Machtige,
in jouw stilte.

Wenk

Uit ‘Spreuken van de woestijnvaders’

Laten we bidden:
‘Bewaar ons
voor de lof en de kritiek van mensen.’
Laten we niets doen
om bij hen in de smaak te vallen,
want hun lof is niet bij machte
ons het eeuwig leven te verlenen,
evenmin kan hun kritiek
ons van het eeuwig leven afsluiten.
Weet dus wel,
geliefde en gezegende broeders,
dat wij bij de Heer onze God
rekenschap moeten geven
van één ijdel woord.
Aan Hem zij de roem
en de kracht
in de eeuwen der eeuwen.
Amen.

Uit ‘Leven van Antonius’ van Athanasius

Laat niemand onder ons
de begeerte om iets te verwerven
een kans geven.
Wat winnen wij
met het bezit van zaken
die we toch niet mee kunnen nemen?
Laten we liever verwerven
wat we wel mee kunnen nemen,
zoals inzicht,
moed,
begrip,
liefde,
goedheid voor de armen,
lankmoedigheid
en gastvrijheid.
Als we dat alles verwerven,
zullen we in het andere leven
een gastvrij onthaal bereiden.

Uit ‘Gerontikon’

Antonius staarde eens
in de diepte van Gods schikkingen
en vroeg:
‘Heer, hoe komt het
dat sommigen na een kort leven sterven,
terwijl anderen zeer oud worden?
En waarom lijden sommigen gebrek,
terwijl anderen rijk zijn?
En hoe komt het
dat onrechtvaardigen rijk zijn,
terwijl rechtvaardigen gebrek lijden?’
Er kwam een stem die tot hem sprak:
‘Antonius, let op jezelf,
want dit zijn Gods schikkingen
en het dient nergens toe
ze te kennen.’

Uit ‘Vier graden van liefdesgeweld’ van Richard van Sint-Victor

Wie verteerd is door liefde
wordt een nieuwe schepping.
Al het oude is voorbij,
kijk,
alles is nieuw gemaakt.
Hij is gestorven,
nu verrijst hij
en sterft niet meer,
aangezien de dood niet meer over hem heerst.
Wat leeft
leeft voor God.
Want in zekere zin
wordt de ziel in deze graad van liefde
onsterfelijk gemaakt
en onttrokken aan het lijden.
Hoe zou ze sterfelijk kunnen zijn,
als ze niet kan sterven?
Of hoe zou ze kunnen sterven,
als ze niet meer gescheiden kan worden
van Hem die leven is?

Uit de geschriften van Mechtild van Hackeborn

Waarom zijn de mensen bang om te sterven?
Ook ik heb daarvoor angst.
‘De vrees komt van het lichaam
de bitterheid van de dood te moeten doorstaan.
Maar waarom ben je bang?
Als je mijn hart tot altijddurende vereniging ontvangt,
tot eeuwige woning?
En alle zoetheid van goddelijke liefde
zal in je vloeien,
zodat alle pijn en bitterheid van de dood
je uit zoete liefde zoet worden.’

Uit de geschriften van Søren Kierkegaard

Wie naakt op de wereld komt
bezit niets,
maar wie ‘naakt van ziel’ ter wereld komt
bezit toch zijn ziel
en wel in zichzelf;
niet op de wijze van iets
dat van buiten af erbij kwam
en dat hij nog verwerven moest.
In zoverre nu een mens zijn ziel moet verwerven,
bezit hij haar niet.
Maar wie bezit haar dan wel als eigenaar?
Zo’n eigenaar kan niemand anders zijn
dan het Eeuwig Wezen,
God Zelf.

Uit ‘Mijn leven’ van Theresia van Lisieux

Wat ze me van de dood vertellen
wil er bij mij niet meer in,
je hebt er geen enkel houvast aan.
Het is afgelopen.
De hoop op de dood is overgegaan.
De goede God wil blijkbaar niet
dat ik eraan denk
zoals toen ik nog niet ziek was.
Toen vond ik
de gedachte aan de dood
voor mezelf nodig en nuttig.
Maar nu is het juist andersom.
De goede God wil
dat ik mij overgeef
als een klein kind
dat het niet kan schelen
wat ermee aan te vangen.

Gebed

Jij, schepper van leven,
breng ons tot bezinning.
Leer ons zien,
dat wij in leven en in sterven
in jouw hand zijn.
Maak ons vertrouwd
met jouw grenzen.

Zang

Al     Lieve wijsheid, help mij
0       uit de ban van mijn verblinding.

Vz     Niemand kan mij uit de
0       dood bevrijden, niemand
Al     uit de ban van mijn verblinding.
Vz     Geen geld, geen goed,
0       geen macht, geen leger.
0       Allen gaan wij dood,
0       te kostbaar is dit leven.
Al     Lieve wijsheid, help mij.
Vz     Iemand kan mij uit de
0       dood bevrijden, Iemand
Al     uit de ban van mijn verblinding.
Vz     Geen huis, geen hof,
0       geen zorg, geen zegen
0       zal mij buiten Hem
0       de dood doen overleven.

Al     Lieve wijsheid, help mij
0       uit de ban van mijn verblinding.