Zang

K1       Ontzaglijke,
K2       woestijn van zin
K1       oneindig wijkend
K2       onthaal
K1       vragende leegte
K2       nacht van niet weten
K1       wijdte
K2       onneembare steilte
K1       door leed gebogen
K2       stilte
K1       luister
K2       smaak hoe zoet
K1       hoe ontzaglijk goed
K2       ontvangenis

Beurtlezing – Spreuken 2,1-22

Mijn zoon, wanneer jij mijn woord aanvaardt
en mijn geboden koestert,
zodat je oor de wijsheid merkt
en je hart zich nijgt naar besef,
ja, wanneer jij om besef roept,
tot besef je stem verheft,
wanneer jij dat als zilver zoekt
en als verborgen schatten naspeurt,
dan besef je wat schroom voor Wezer is,
vind je voeling met de Machtige.

Ja, Wezer geeft wijsheid,
voeling en besef komen uit zijn mond,
Hij koestert hulp voor oprechten,
is een schild voor wie gaan in gaafheid,
Hij wil de paden van de schikking behoeden,
over de weg van zijn gunstelingen waken.

Dan zul je beseffen: bewaring en schikking,
gerechtigheid en elk goed spoor.
Ja, de wijsheid komt in je hart,
voeling zal mild voor je ziel zijn,
voorzichtigheid zal over je waken,
besef zal je behoeden.

Zij zullen je redden van de kwade weg,
van de man die verdraaiend spreekt,
van hen die rechte paden verlaten
om duistere wegen te gaan,
die zich in kwaaddoen verheugen,
juichen in kwaadaardig verdraaien,
wier paden krom zijn,
dwalen in hun ontsporingen.

Zij zullen je redden van de vreemde vrouw,
uitheems en gladde woorden sprekend,
die haar vriend vanaf haar jeugd verlaat,
de Machtige verbintenis vergeet.
Ja, haar huis verzijgt in de dood,
haar sporen voeren het schimmenrijk in,
die tot haar ging, keert nooit meer terug,
niemand van hen bereikt het levenspad.

Ga daarom de weg van de goeden,
waak over de paden van bewarenden.
Ja, oprechten bewonen het land,
wie gaaf zijn overleven.
Doemenden worden uit het land gesneden,
verwatenen uitgeroeid.

Stilte

Een zegen ben Jij,
Wezer,
altijd.

Psalm

Stilte

Jij bent mijn toevlucht,
Wezer,
zonder schulden.

Wenk

Uit ‘Het gebed’ van Origenes

‘Verhogen wij zijn naam ineen.’
De profeet geeft hier de opdracht
in volledige harmonie,
in dezelfde geest
en in hetzelfde aanvoelen
te komen tot de ware en hoge kennis van God.
Want dit is werkelijk Gods naam ‘ineen’ verhogen:
deel krijgen aan God,
doordat wij aangenomen zijn door God,
en Gods macht verhogen,
waarin wij delen.

Uit ‘Spreuken van de woestijnvaders’

Aan een ervaren monnik werd gevraagd:
‘Wat moet een monnik doen?’
Hij antwoordde:
‘Al het goede doen
en al het kwade laten.’

Uit ‘Gerontikon’

Amma Theodora zei:
‘Een leraar houdt zich ver van heerszucht
en is vrij van ijdele roem,
kent geen hoogmoed,
is niet door vleierij om de tuin te leiden,
niet door geschenken te verblinden,
niet door zijn buik te overwinnen,
niet door toorn te overweldigen,
maar lankmoedig, zachtzinnig,
en boven alles nederig, verdraagzaam,
zorgzaam en vol liefde voor de zielen.’

Uit de geschriften van Dorotheos

Er zijn twee soorten ontzag.
De eerste tekent het begin,
de tweede kenmerkt de volmaaktheid.
De eerste is die van de beginnelingen in de vroomheid,
de tweede is die van de heiligen
die de volmaaktheid
en de top van de heilige liefde hebben bereikt.
Iemand doet bijvoorbeeld Gods wil
uit vrees voor straf.
Zo iemand is een beginneling.
Een ander doet de wil van God
omdat hij God bemint
en persoonlijk niets liever wil
dan God behagen.
Deze weet wat het goede is,
hij weet wat het zeggen wil
met God te zijn.

Uit ‘God liefhebben’ van Bernardus van Clairvaux

Het feit dat hij steeds weer in nood verkeert,
biedt de mens de gelegenheid
God met talrijke smeekbeden te bestoken
en door dit herhaalde bestoken
moet hij wel de smaak van God te pakken krijgen
en door dit smaken
ondervinden hoe zoet de Heer is.
Zo komt het ten slotte zover,
dat de eenmaal gesmaakte zoetheid
ons meer lokt naar de zuivere liefde voor God
dan dat onze nood ons ertoe dwingt.
Wij hebben God niet meer lief vanuit onze nood,
want zelf hebben wij gesmaakt
hoe zoet de Heer is.

Uit ‘Navolging van Christus’ van Thomas van Kempen

Mijn God en mijn al.
Het vaak herhalen van deze woorden
is heerlijk voor wie bemint.
Jij brengt het hart tot rust
en schenkt het grote vrede en vreugde.
Jij doet in Jou alles prijzen,
niets kan zonder Jou lang bevallen.
Wil het bekoorlijk zijn en goed smaken,
dan hoort jouw genade erbij
en moet het met de specerij van jouw wijsheid
gekruid worden.
Als iemand smaak vindt in Jou,
wat zal hem dan niet goed smaken?
En als iemand geen smaak vindt in Jou,
wat kan hem dan nog plezieren?

Uit de geschriften van Simone Weil

Gelukkig de mensen
die hun jeugd slechts aan dit ene wijden:
vorm geven aan hun vermogen tot aandacht.
Studie staat dicht bij God,
omdat de ziel van alle studie aandacht is.
Wie na vele jaren van studie
deze aandacht niet in zich heeft laten rijpen,
heeft iets van grote waarde verloren.
Niet alleen de liefde tot God
heeft als kern aandacht,
ook de naastenliefde,
waarvan wij weten dat zij één is met de liefde tot God,
heeft dezelfde dragende grond.
Het vermogen
aandacht te schenken aan een ongelukkige
is zeer zeldzaam.
Het is een wonder.

Gebed

Jij, geheim van ons bestaan,
vervul ons met ontzag
voor jouw aanwezigheid.
Open ons hart
opdat wij jouw goedheid
smaken.

Zang

Ontzie het leven, leer
de schepping met zijn ogen
zien, eerbiedig Hem.

Hoor het roepen van
verdrukten, luister met
zijn oren naar hun nood.

Mijd het kwade, hoed
je tong voor valse taal,
heb eerbied voor zijn naam.

Doe het goede, zoek
de vrede, jaag die na,
sta voor zijn gelaat.