Zang

Onland is in mij verdronken,
buiten huilt mijn ziel
in haar ontreddering verloren,
hoor mij schreien, Jij.

Wees de zee van mijn verdriet,
laat mijn ziel bekomen
in de bedding van jouw stromen,
zie de diepte van mijn eenzaamheid.

O rots,
te hoog voor mij,
onthef mij, laat mij gast zijn
in de schaduw van je vleugels.

Beurtlezing – Jesaja 43,1-7

Zo spreekt Wezer die jou schiep, Jakob,
die jou vormde, Israël:
‘Schroom niet, ja Ik verlos je,
Ik roep je bij je naam,
jij bent van Mij.

Ja, trek je door wateren,
Ik ben met je,
door stromen,
ze overspoelen je niet.

Ja, ga je door vuur,
je teert niet weg,
door vlammen,
ze verschroeien je niet.

Ja, Ik ben Wezer je Machtige,
de Heilige van Israël, je Bevrijder.
Ik geef Egypte, Ethiopië en Seba
als losgeld voor jou.

Zo kostbaar ben jij in mijn ogen,
wichtig, Ik ben verknocht met jou.

Ik geef de Aardeling in ruil voor jou,
naties voor jouw ziel.
Schroom niet, ja, Ik ben met je.

Uit het oosten laat Ik je kinderen komen,
uit het westen verzamel Ik ze,
tegen het noorden zeg Ik: Geef terug,
tegen het zuiden: Houd niet achter,
laat komen mijn zonen van verre,
mijn dochters van de grenzen van het land.

Allen zijn geroepen met mijn naam,
tot mijn wichtigheid heb Ik ze geschapen.
Ik heb ze gevormd, ja, Ik heb ze gemaakt.’

Stilte

Hoor mijn ziel,
Machtige,
in haar verdriet.

Psalm

Stilte

Mijn dagen,
Machtige,
zijn Jou gewijd.

Wenk

Uit ‘Spreuken van de woestijnvaders’

Een wijze monnik sprak:
‘Wat mij betreft,
sinds ik aan de wereld verzaakt heb,
heb ik tegen mijzelf gezegd:
“Vandaag ben je herboren,
vandaag ben je begonnen te leven als gast.
Wees dus dagelijks als een gast
die morgen weer heengaat.”
Zo spoorde ik mijzelf aan.’

Uit ‘Leven van Antonius’ van Athanasius

Opmerkelijk was deze uitspraak van Antonius:
‘De weg van de deugd
en de afzondering van de wereld
omwille van de deugd
moet je niet afmeten naar de tijd,
maar naar de liefde ervoor
en het verlangen ernaar.’
Daarom lette hij er zelf nooit op
hoeveel tijd hij eraan besteedde.
Elke dag spande hij zich in
om vooruit te gaan,
alsof hij pas met zijn toewijding begon.
Het woord van de profeet Elia was hij indachtig:
‘De Heer leeft.
Heden sta ik voor zijn gelaat.’
Elke dag deed hij zijn best
voor Gods gelaat te staan.

Uit ‘Geestelijke opklimmingen’ van Gerard Zerbolt van Zutphen

Besef met hoeveel zorg
en met hoe groot verlangen
Hij jou het leven gunt.
Van eeuwigheid heeft Hij het beschikt
jou deze gunst te geven,
van eeuwigheid heeft Hij dit voorbeschikt.
Van eeuwigheid heeft Hij
met liefde en zorg aan jou gedacht.
Hij wilde goed voor jou zijn.
Zo was en is Hij
altijd om jou bekommerd,
als om een hele stad
of om de hele wereld.
Zozeer heeft Hij bezorgde aandacht voor jou,
als had Hij verder niets te doen
en als had Hij niets om voor te zorgen.

Uit ‘Evangelische Peerle’

Als je God en de eeuwigheid zoekt,
moet alles wat je gewend bent ondersteboven.
Ten eerste: leer loslaten.
Daardoor ontstaat er ruimte voor God.
God daalt in je neer
en neemt je in Zich op.
Je wordt in God veranderd.
Ten tweede: leer dulden.
Zeg tegen God:
‘Ik weet niet waarom U dit laat gebeuren,
mij lijkt het niet goed,
maar ik weet niet hoe U daarover denkt.
Ik vertrouw op uw goedheid.’
Ten derde: leer minnen.
In de grondeloze, gelaten, geduldige mens
daalt God neer,
en de ziel heeft God lief,
en God neemt haar in Zich op.

Uit de geschriften van Broeder Laurentius

Het is niet nodig
dat men belangrijke dingen te doen heeft.
Ik keer mijn flensjes om in de pan
uit liefde tot God.
Als dat klaar is
en ik heb niets meer te doen,
dan werp ik mij op de grond
en aanbid mijn God,
van wie ik de genade heb gekregen
flensjes te bakken.
Daarna sta ik op,
tevredener dan een koning.
Als ik anders niets kan doen,
dan is het voor mij genoeg
een strohalmpje van de grond opgeraapt te hebben
uit liefde tot God.

Uit ‘Praktische mystiek’ van Evelyn Underhill

Als je dag in dag uit
geduldig je dwalende aandacht herovert,
zul je uiteindelijk ontdekken
dat er iets binnen je is –
iets achter het onrustige,
tegenstrijdige leven van de begeerte –
dat je kunt verzamelen,
bij elkaar kunt rapen
en aanwenden voor nieuw leven.
In feite zul je dan voor het eerst
je eigen ziel kennen
en leren
dat dit werkelijke Jij
in een bepaald opzicht anders is,
een vreemdeling in de wereld
waarin je je beweegt.
Een beetje zoals een acteur
een ander leven heeft
wanneer hij niet op het toneel staat.

Uit de geschriften van Dietrich Bonhoeffer

Ik weet dat deze aarde van God is
en dat ik op deze aarde
niet alleen vreemdeling van de aarde,
maar ook Gods pelgrim en bijwoner ben.
Omdat ik op aarde een vreemdeling ben,
zonder recht,
zonder houvast,
zonder zekerheid,
omdat God zelf mij zo heeft gemaakt,
heeft Hij mij ook een vast onderpand gegeven voor mijn reis:
zijn Aanspraak.
Die zal Hij mij niet ontnemen.
Waar zijn Woord mijn thuis is,
vind ik mijn weg in de vreemde
en mijn houvast in de onzekerheid.

Gebed

Aan de grenzen van het land
roepen wij naar Jou,
Machtige van onze bevrijding.
Neem ons op in jouw huis,
voor altijd
onder jouw vleugels.
Bescherm ons.

Zang

Al     Eeuwig
K1    gast zijn in jouw tent,
K2    verborgen.
Al     Eeuwig
K1    schouwen jouw gelaat,
K2    verstild.
Al     Eeuwig
K1    leven in jouw naam,
K2    geboren.
Al     Eeuwig.

Al     Gun ons de tijd
0       onze dagen
0       in jouw licht te zien,
0       onze jaren
0       naar jouw gang te richten
0       geslacht op geslacht
0       te groeien
0       in jouw eeuwigheid.